شرکت های هواپیمایی کم هزینه طی سه دهه ی گذشته تحول و انقلابی بزرگ درصنعت حمل و نقل هوایی محسوب می شوند. در واقع، مدل کم هزینه در شرکتهای هواپیمایی مدلی موفق و نوآوری مسلم در صنعت هواپیمایی مطرح شده است. مدل تجاری کم هزینه، راهبردی است که عموما در محور تامین نیازهای اساسی مسافران و افزایش بهره وری، ارزانترین نرخ های پروازی را در بازارهای داخلی و بین المللی حمل و نقل هوایی مسافر عرضه می نماید.
امروزه در صنعت حمل و نقل هوایی جهان ، شرکت های هواپیمايی کم هزينه یا خطوط هوایی تخفیف دار و یا خطوط هوایی بودجه ای ، بیش از یک سوم کل مسافرین جهان را حمل و نقل می نمایند. شرکت های هواپیمايی کم هزينه، با حذف بسیاری از خدمات مسافرتی سنتی، نرخ های کمتری دریافت می کنند. مفهوم شرکـت های هواپیمايی کم هزينـه که اولین بار در شرکت های هواپیمایی South West ایالت متحده آمریکا در اوایل دهه 1950 متداول شد، نقطه عطفی در موفقیتهای صنعت حمل و نقل هوایی محسوب می شود.
شرکت های هوایی کم هزینه یا خطوط هوایی تخفیف دار ویا خطوط هوایی بودجه ای با بکارگیری از روش های خاص همچون استفاده از یک نوع هواپیما مناسب برای کاهش هزینه های نگهداری و آموزشهای تخصصی، برگشت های فرودگاهی سریع، خدمات نقطه به نقطه، ارائه نقش های چندگانه برای کارمندان، خرید بلیط بصورت آنلاین و مستقیم، پرسنل کمتر و چند منظوره و نبود تجملات و فقط داشتن کرایه های پایین به هدف اصلی خود (کاهش هزینه) دست می یابند .
در مورد شرکت های هواپیمایی کم هزینه، هزینه پایین تر یک مدل اقتصادی است و نه یک وضعیت خاص. از نقطه نظر تجاری و دیدگاه بازاریابی آنها در اجرا پروازها از دیگر شرکت ها متفاوت عمل می‌کنند و از یک استراتژی متفاوت برای جذب مشتریان خود استفاده می نمایند. تئوری آنها، ضمن تأمین امنیت و پایبندی به کلیه قوانین، مقرارت و استانداردهای بین‌المللی، صرفه جویی و کم کردن هزینه های پرواز می باشد. تامین امنیت و سلامتی مسافران از اصول اولیه در شرکت هواپیمائی اروان بوده و کوچکترین مصالحه و یا صرفه جوئی در این امور صورت نمی پذیرد .

مشتری در ایرلاین کم هزینه یک عامل اساسی تجاری در نظر گرفت می شود. کلیه توان این نوع شرکت ها جهت فروش تمام صندلی هواپیما در هر پرواز بکار میرود. در مواردی که بلیط به فروش نرود، هواپیما باید با صندلی بدون مسافر مسیر را طی کند در حالی که هزینه های عملیاتی – فنی و دستمزد خدمه و سوخت بدون توجه به تعداد مسافر، ثابت باقی می ماند و لذا برای حداکثر نمودن تعداد مسافرین در هر پرواز، برنامه‌ریزی های خاصی ضروری خواهد بود که این امر با استفاده از تکنولوژی های بروز و تمهیدات خاص بازاریابی انجام می پذیرد. صنعت حمل و نقل هوائی را به دلیل پیچیدگی نمی توان فراز و نشیب هایش را با تئوری های متداول که عمدتاً در سایر صنایع در جریان است تبیین کرد.